Strona:Tadeusz Jaroszyński - Oko za oko.djvu/152

czterech godzin wyjechać za granicę i dalej jeszcze, że zabrać go ztąd przyszła matka.
 — Matka!
 Zachwiał się na nogach. Śmiertelna bladość oblała mu lica.
 Matka!
 Więc ta smukła, wytworna kobieta, którą widział u wnijścia, to była ona... jego matka. Ona... Mira Moretti...
 Wręczono mu papiery.
 Wyszedł.
 Chwyciła go za rękę.
 — Janku...
 — Matko — wybuchnął namiętnie. — Matko!
 Spazm nerwowy nie pozwolił mu więcej mówić.
 Pociągnęła go za sobą do powozu, który czekał na środku obszernego placu przed pawilonem.
 — Szaloną trudność — zaczęła szybko mómić — szaloną trudność miałam z uwolnieniem cię. Niczego wam wprawdzie nie dowiedli, nic pozytewnego nie mogą zarzucić... ale u ciebie biedaku znaleziono broń. Szalone miałam trudności... Mieli cię wysłać — wyrobiłam, że ci pozwolono wyjechać za granicę.
 On pochylił głowę na ramię kobiety i łkał.
 Łkał okropnie, jak człowiek, który w roz-