Przejdź do zawartości

Strona:Tłómaczenia t. III i IV (Odyniec).djvu/122

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

„Umiałem wzbudzić przychylność w Harunie.
„On nas nie zdradzi — zaufaj mu śmiele! —
„Dziś ci odkryję mój los, moje cele. —
„Ale, Zulejko! — pomnij, że nie taję,
„Żem rzekł — nie jestem, czém się być wydaję.“ —

KONIEC PIEŚNI PIÉRWSZÉJ.