Strona:Szwedzi w Warszawie.pdf/85

 Maciek powiódł ich na Krzywe Koło do jednej z kamieniczek, w której dziedzińcu, na samym jego końcu, poza komórkami i kupą śmieci, wistocie ukazała się dziura w murze, przez którą przeglądało światło i cienki a zwinny chłopak mógł się przesunąć.
 — A co tam jest z tyłu? — spytał Kacper.
 — Ulica Mostowa — odparł Maciek.
 — Ale chyba znacznie niżej?
 — Ano... trzeba skoczyć z tej dziury — odrzekł Maciek.
 — A nie wysoko jest?
 — Dość wysoko.
 — I tyś tędy przechodził?
 — Przechodziłem nie raz.
 — A skądże ty znasz tę dziurę?
 — Hi! hi! hi! — zaśmiał się i dodał — tu mieszka mój majster.
 — Więc cóż?
 — I nie pozwolił nam chodzić wieczorem na piwo.
 — Na jakie piwo? — co ty pleciesz?
 — Na wareckie piwo. Przednie jest na Nowem Mieście w gospodzie u pana Wilka.
 — Więc co? cóż to za związek ma piwo z tą dziurą?
 — A ma.
 — Jaki?