Dla uzupełnienia obrazu ruchu umysłowego na Białejrusi, powinniśmy dodać, iż oprócz piszących, są i inni pracownicy, nie mniéj użyteczni zbieracze materjałów, tu i ówdzie rosproszeni, jak P. Aleks. Obrąpalski, Wincenty Gozdawa Reutt, P. Szymon Weryha, młodzieniec ożywiony nąjszlachetniejszemi zamiarami, zakładający obecnie Czytelnią ksiąg polskich w Witebsku, P.Józef Żaba z Szsza, oddawna troskliwie zbierający rękopisy do Historji Białejrusi i którego księgozbior znany jest w okolicy. Na miejsce P. Czeczota, który opuścił Lepel, przybył P. Tomasz Zan, któremu lustracyjne zajęcia, zapewna nieprzeszkodzą do zwrócenia uwagi na białoruską narodowość. Człowiek dobry i ukształcony umie i powinien umieć ze wszy-
słoby nie małą korzyść, ułatwiając badania, jakowych one mogą stać się przedmiotem. Wiadome dobrze są skutki téj metody w poszukiwaniach historycznych, tudzież w innych studjach. Lecz nie mała trudność w uszykowaniu. Rozklassyfikowanie na pieśni historyczne (jeśli takowe pokażą się), obrzędowe, wiosenne, letnie, dumy i przyśpiewki, jak przychodziło mi uprzednio na myśl do niczego nie doprowadzi. Jeden tylko podział byłby prawdziwie racjonalny, podział odpowiadający trzem głównym politycznym przemianom zaszłym w dziejach prowincji. Ogromnyby z tego niezawodnie wyniknął użytek” i t. d. Ze swojéj strony przyłożymy usiłowania, aby ważna ta praca jak skoro zostanie ukończoną, wyszła na widok publiczny. Bardzo pożądaną byłoby rzeczą, aby szanowny autor Pieśnio-Zbioru załączył obok w notach muzycznych motywy tychże pie-
