Strona:Szlachcic Zawalnia (1844—1846). Tom 1.pdf/14

szywano skrętnym przemysłem wychowańców znamienitego Alwara!
 Między innémi kilka imion przeszło do Historji Bibliografji polskiéj. Franciszek Bohomolec, Jezuita, autor komedji, kontynuator żakowskich djalogów długo trzymających się na scenie jezuickich teatrów. W komedjach tych przedstawiał się świat jakiś dziwaczny, że się tak wyrażę, połowiczny, bo przeznaczone dla teatrów klasztornych, nie wprowadzały osób płci żeńskiéj. Główną ich myślą było wyśmiać wpływ cudzoziemców na kraj, w szczególności na panów, wprowadzających do swych domów francuskie mody, francuskich kucharzy, francuskich guwernerów, których obawiano się wpływu na zepsucie zasad religji i rospowszechnienie wolterjanizmu. — Muśnicki, Jezuita, autor przesławnego poematu Połtawa, pisał też pieśni, ody, nareście Komedje, a nawet i Tragedje, jak Śmierć Cycerona, Śmierć Klemensa męczennika, w której tryumf religji i t. d. I jego mnisze wyroby, przeznaczone dla szkół duchownych, miały tenże sam duch i tenże cel, co i Bohomolcowe, z mniejszą wszakże dozą dowcipu. — Mihanowicz, Jezuita, oschły tłumacz Eurypidesa tragedji: Orestes. — Franciszek Dyonizy Kniaźnin, wiadomy panegirysta na dworze X. Ad. Cz. poczciwa, marzycielska dusza, zniedołężniona przez poniewieranie się jak i Karpiń-