Ta strona została uwierzytelniona.
RANEK JESIENNY
Zblakłe płatki róży
Na oczu oboje;
Dzionek się nachmurzy,
Jak źrenice twoje.
Po zaklęsłem niebie,
W oba brzegi niecki
Żagiel się kolebie,
Chmurny i niebieski.
Po murawy rosie,
Pobladłą glazurą,
Miotasz się, o, głosie,
Ku szarym lazurom.
Rola rankiem śniada
— Pasma i paździerze —
Rudo przepowiada
Pradawne pacierze.
