to miasto, bo liczy tylko około sześciu tysięcy mieszkańców, jednak starożytnością swoją sięga najdawniejszych piastowskich czasów. Tu roku 1231 Władysław Laskonogi umiera ze smutku, że mu się nie powiodło oblężenie Gniezna.
Tu w roku 1331 wielkie nieszczęście miasto spotkało, bo wpadło w ręce okrutnych Krzyżaków, którzy starożytny zamek warowny zrabowali i iście po barbarzyńsku podpalili.
Królowie polscy różnemi czasy obdarzali Środę różnemi przywilejami i dobrodziejstwami, zwłaszcza gdy za Jagiellonów Sejmy Wielkopolskie z Koła, gdzie się dawniej odbywały, do tego miasta przeniesiono.
Zasiadały tutaj na placu przed kościołem farnym województwa—Kaliskie i Poznańskie, dla wyboru dwunastu posłów na sejm.
W poniedziałek po Świętym Mateuszu odbywały się pod miastem corocznie przeglądy rycerskie pospolitego ruszenia, co wywoływało ogromne ożywienie w mieście.
Podczas wojen szwedzkich, za panowania króla Jana Kazimierza, uległa Środa wielkiemu zniszczeniu.
A teraz przyjrzyjmy się trzem innym miastom, które prawie, że mieszkańców Niemców nie posiadają. Są nimi: Kościan, Czem-
Strona:Stefan Gębarski - W pruskich szponach (cz. I).pdf/98
Ta strona została przepisana.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/67/Stefan_G%C4%99barski_-_W_pruskich_szponach_%28cz._I%29.pdf/page98-727px-Stefan_G%C4%99barski_-_W_pruskich_szponach_%28cz._I%29.pdf.jpg)