Urodził się we Lwowie roku 1557 lub 1558. Nauki pobierał w Akademii Krakowskiej, skąd udał się na studya humanistyczne do Włoch, a potem do Francyi. Po powrocie do kraju osiadł we Lwowie, gdzie wsławił się pracami poetyckiemi. Wkrótce kanclerz Zamoyski powołał go na swego sekretarza i polecił urządzenie Akademii w Zamościu, a następnie powierzył mu wychowanie syna, zapisując jednocześnie w dożywocie wieś Czarnięcin, pod Krasnymstawem. Król Zygmunt obdarzył go szlachectwem z nazwiskiem Bendoński i tytułem poety nadwornego. Po skończonej edukacyi Tomasza Zamoyskiego zamieszkał Szymonowicz na wsi, poświęcając się gospodarstwu. Umarł we Lwowie w roku 1629. Po polsku wydał: Sielanki, Nagrobki zbieranej drużyny i Lutnię rokoszańską; najwybitniejsze z jego utworów łacińskich są: Castus Joseph, (Józef czysty) Flagellum livoris, (Bicz na zawiść), Imagines diaetae zamościanae (Obrazy na sali w Zamościu) i Aelinopean, (Śpiew żałosny).
