mniej dodatnio działał w Towarzystwie pożyczkowem, w korporacyi kupców chrześciańskich, w Towarzystwie technicznem i w szkole technicznej w Żabikowie. Był to wzór polskiego przemysłowca i obywatela.
Dnia 4 czerwca 1887 r. zakończył bogaty w wypadki i zasługi żywot Władysław Kosiński. Urodzony w Targowej Górce pod Wrześnią, dnia 25 stycznia 1814 r. z generała Amilkara i Adeli z hr. Kayserlingów, uczeń gimnazyów gdańskiego, królewieckiego, wreszcie gąbińskiego, gdzie 1832 r. złożył egzamin dojrzałości, potem przez dwa lata akademik berliński, w r. 1839 podporucznik artyleryi pruskiej. Wystąpiwszy w tymże roku z wojska, poślubił Emę Węgierską, córkę generała Węgierskiego z Rudek, i osiadł w Targowej Górce. W r. 1846 jeden z głównych działaczy, aresztowany i skazany na śmierć, w r. 1848 po opuszczeniu celi więziennej członek wydziału wojennego komitetu narodowego, ciężko ranny pod Miłosławiem w rękę i głowę, po wyzdrowieniu odbył podróż naukową do Paryża, skąd powróciwszy, ogłaszał rozprawy treści politycznej i historycznej: O wypadkach poznańskich 1848 r., An die Polen-fresser, Zbiór korespondencyi generała Amilkara Kosińskiego i inne. W r. 1863 był członkiem komitetu Działyńskiego, za co skazany został 1864 r. na dwuletnie więzienie forteczne, którego jednak dla słabości zdrowia nie odsiedział. Od r. 1866—1872 był firmowym kierownikiem Dziennika Poznańskiego, do którego pisywał artykuły, pomiędzy innymi zajmujące Listy z miasta. Od r. 1866 stale mieszkał w Poznaniu, a ostatnie lata przepędził w Lesznie w domu zięcia swego, Władysława Zakrzewskiego.[1]
Dnia 2 lipca zakończył życie Hieronim Krzesiński, emerytowany profesor gimnazyum ś. Maryi Magdaleny w Poznaniu, gorliwy pracownik na polu literatury ojczystej.
Dnia 2 października 1887 r. umarł w Poznaniu Władysław Bentkowski, mąż, który od najpierwszej młodości życie swe poświęcił Ojczyźnie.
Urodzony w Warszawie 25 września 1817 r. jako drugi syn Feliksa, profesora uniwersytetu, autora Historyi litera-
- ↑ Dziennik Poznański. XXIX, 164.
