Strona:Stanisław Antoni Wotowski - Magja i czary.djvu/38

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.



ROZDZIAŁ III.
Ceremonjały wtajemniczonych. Księgi magiczne. Rytuały. Szaty.

Circa autem ea quae ad hunc invocandi ritum primum est ut eligatur locus mundus, acstus, occlusus, quietus, semotusque ab omni strepitu, nullis alienis aspectibus subjectus. Hic primo exorcitandus est, atque consecrandus.

Cornelius Agrippa, lib. IV „Occulta
Philosofia in opera“.

Jak zaznaczyłem ceremonje, szaty, wonności, znaki — są niezbędne dla skoncentrowania woli adepta.
Rytuały, nieraz skomplikowane, zostały przekazane przez starożytność; najszczegółowiej nam o nich opowiadają poniższe czarodziejskie księgi.
1. Enchiridion, przypisywany Leonowi III. Miał jakoby ten papież ofiarować go królowi Karolowi Wielkiemu przez wdzięczność za wyznaczenie terytorjum, na którym w następstwie powstało państwo kościelne.
2. Klucze Salomona, pochodzące pono od wielkiego żydowskiego króla i maga jednocześnie. Zbiór ten ewokacji duchów, datuje zapewne z czasów znacznie późniejszych i jest dziełem inicjowanego rabina.