Ta niezwykła płodność pozwoliła jej na olbrzymią twórczość, którą właśnie rozwinęła w Nohant od 1848 — 1872 roku, a niemal do chwili śmierci nie wypuszczała pióra z ręki.
DOBRA PANI Z NOHANT.
Z biegiem czasu figlarny i wyprawiający skandale w męskim ubiorze George — przedzierzga się w stateczną i czcigodną matronę, otoczoną powszechnym szacunkiem. O ile dawniej zarzucano życie nierządne, o tyle teraz zachwycają się jej statecznością.
„La bonne dame de Nohant“ — dobra dziedziczka z Nohant...
Musset... Pagello... miłostki inne... są zapomniane. Jeśli poprzednio goniła za burzliwemi przygodami — obecnie pragnie spokoju na łonie rodziny. Maurycy prawie stale zamieszkuje z matką, pogodziła się z Solange jak również, z Clésingerem, gdy przyszły na świat wnuki.
Sand miała — skoro nie chodziło o wybrańców serca — dobry charakter, była miłosierna i uczynna. Często przebiegała sama okolice Nohant, świadcząc najprzeróżniejsze usługi sąsiednim wieśniakom, którzy uwielbiali swoją dziedziczkę. Wdawała się z niemi w długie dysputy, pocieszała, doradzała, wspomagała pieniężnie.
Lubiła zwierzęta, szczególnie ptactwo... W surowe zimy kazała otwierać okna pałacu a gdy
Strona:Stanisław Antoni Wotowski - George Sand.djvu/127
Ta strona została skorygowana.
