Strona:Sprawozdanie Stenograficzne z 36. posiedzenia Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej.pdf/115

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.
Załącznik nr 1



Teksty wystąpień niewygłoszonych



Oświadczenia poselskie

Poseł Waldemar Andzel
(Klub Parlamentarny Prawo i Sprawiedliwość)

Panie Marszałku! Wysoka Izbo! 7 marca br. obchodzimy 90. rocznicę urodzin wspaniałego harcerza, żołnierza Szarych Szeregów i AK oraz Delegatury Sił Zbrojnych – porucznika Jana Rodowicza, znanego również pod pseudonimem „Anoda”.
Jan Rodowicz urodził się 7 marca 1923 r. w Warszawie. Edukację rozpoczął w Prywatnej Szkole Powszechnej Towarzystwa Ziemi Mazowieckiej. Naukę kontynuował w gimnazjum i liceum im. Stefana Batorego. Należał do słynnej „Pomarańczarni”, czyli 23. Warszawskiej Drużyny Harcerskiej im. Bolesława Chrobrego.
Po wybuchu II wojny światowej i opanowaniu kraju przez wojska hitlerowskie Rodowicz włączył się w antyniemiecką konspirację i wstąpił do Szarych Szeregów, gdzie uczestniczył w akcjach sabotażowych. Wtedy też przybrał pseudonim „Anoda”. Równocześnie potajemnie kontynuował naukę w liceum im. Batorego. W 1942 r. wziął udział w zastępczym kursie Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej „Agricola”. Był także adeptem kursów wyszkolenia bojowego i wielkiej dywersji. W listopadzie 1942 r. mianowano go zastępcą dowódcy 2. drużyny Feliksa Pendelskiego w hufcu Centrum Grup Szturmowych Szarych Szeregów. Uczestniczył w wielu akcjach bojowych, m.in. pod Arsenałem, podczas której odbito z rąk niemieckich Jana Bytnara „Rudego”, oraz akcji Celestynów, mającej na celu odbicie więźniów przewożonych do obozu koncentracyjnego Auschwitz.
Po wybuchu powstania warszawskiego początkowo walczył na Woli, gdzie był zastępcą dowódcy 3. plutonu „Felek” batalionu „Zośka”. Brał m.in. udział w walkach o cmentarz ewangelicki, potem ciężko ranny trafił do szpitala. 11 sierpnia 1944 r. został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari V klasy. Po ewakuacji Starówki przedostał się kanałami wraz z grupą rannych żołnierzy batalionu „Zośka” na Śródmieście. Na tydzień znów trafił do szpitala, a później wrócił do kolegów walczących na Czerniakowie. Ponownie ranny, został przewieziony przez żołnierzy armii Berlinga na Pragę. Przebywał na leczeniu w Otwocku, skąd powrócił do rodziny przebywającej w Milanówku. Objął wtedy funkcję dowódcy oddziału dyspozycyjnego szefa obszaru centralnego Delegatury Sił Zbrojnych pułkownika Jana Mazurkiewicza, gdzie zajmował się m.in. akcjami propagandowymi przeciw władzom komunistycznym. W sierpniu 1945 r. po rozwiązaniu delegatury przeprowadził się do Warszawy, gdzie wspólnie z członkami batalionu „Zośka” nadzorował ekshumację i pochówek współtowarzyszy na Powązkach. We wrześniu 1945 r. po apelu pułkownika Mazurkiewicza ujawnił się przed komisją likwidacyjną AK okręgu centralnego, z którą później przez pewien czas współpracował. W tym okresie zajmował się spisywaniem list poległych i zaginionych żołnierzy batalionu „Zośka” i współtworzył archiwum batalionu „Zośka”. Rozpoczął również studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej, z którego w kolejnym roku przeniósł się na Wydział Architektury.
Rodowicz został aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa i przewieziony do gmachu Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, gdzie poddano go brutalnemu śledztwu. Jan Rodowicz zmarł 7 stycznia 1949 r. Według UB wyskoczył z 4. piętra budynku, ale wiele przemawia za tym, że został z niego wypchnięty. Kilka dni później zwłoki „Anody” w tajemnicy przetransportowano do zakładu pogrzebowego, później anonimowo pochowano na Powązkach. Bliscy o jego śmierci dowiedzieli się kilka tygodni później, dokonali ekshumacji i przeniesienia zwłok do rodzinnego grobu na Starych Powązkach. Rodowicz jest patronem drużyn harcerskich i ulic, poświęcono mu film dokumentalny i sztukę telewizyjną, pośmiertnie został także odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski. Dziękuję.


Poseł Piotr Chmielowski
(Klub Poselski Ruch Palikota)

Oświadczenie w sprawie polskich przedsiębiorców – eksporterów z branży stomatologicznej
W dniach 12–16 marca 2013 r. odbyły się 35. Międzynarodowe Targi IDS. Edycja ta była bez wątpienia największą w historii IDS-u. Można powiedzieć, że w Kolonii była reprezentowana cała branża sto-