Strona:Sonety Shakespeare'a 1913.djvu/29

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
IX.

Czy wdowie jednej chcesz szczędzić żałości,
Iż trawisz siebie w życia samotności?
Jeśli odejdziesz bez potomstwa chwały,
Samotną żoną świat zostanie cały.
Świat będzie wdową i wypłacze żale,
Żeś kształtu Twego nie zostawił w świecie,
Gdy zwykła wdowa wspomnieć może stale
Małżonka postać, gdy spojrzy w swe dziecię.
Kiedy rozrzutnik trwoni swoje mienie,
Skarb zmienia pana, lecz świat jeszcze cieszy,
Lecz szkodą wieczną piękności niszczenie
I marnotrawca zgubą piękna grzeszy.
Bliźnich swych kochać może jedno zwodnie,
Kto sam na sobie takie spełnia zbrodnie.