Blisko.
Tędy bliżej a dalej, owędy dalej a bliżej. — Ryś. cnt. 15.
Bliźni.
1 Czego sobie nie życzysz, tego bliźniemu nie czyń.
Odm. Nie czyń tego bliźniemu, czego nie życzysz sobie samemu.
2 Kto bliźniego nienawidzi, ten i w słońcu plamy widzi.
3 Kto bliźnim robi z łaski, u tego mieszek bywa płaski.
4 Kto kocha bliźniego, rad się z nim i jagódką podzieli. — Żup. 28.
5 Kto miłuje bliźniego, będzie miłowan od niego. — Knap. 504; Ern. 645; Wójc. Przyp. 183; Żup. 22;
6 Kto się z nieszczęścia swego bliźniego cieszy, niema serca dobrego. — Łom. 17.
7 Miłuje bliźni bliźniego, a bierze kij i liże go. — Łom. 21.
Miłuj bliźniego, a weź kij, a ubij go. Cinć. 23.
8 Na twego bliźniego nie gadaj nic złego. — Feder. II. 351.
9 Ostrowidz on na bliźniego, a kret na siebie samego.
10 Przeciwko bliźniemu co masz, wymów jemu. — Don. Gr. 16.
Bławat.
Nie każdy pan, co w bławacie. — Wójc. Prz. II. 25.
Nie każdy pan, co w bławatach. Wurzb. 236; Mas. 244.
Błazen. Błazeński.
1 Błazen starego króla. — Wójc. Prz. I. 106; Wójc. Obr. I. 177; Wurzb. 29.
Tak nazywali ironicznie dworacy Zygmunta Augusta tych, którzy starego króla Zygmunta I wiernemi pozostali sługami. Ob. u Wójcickiego (Przysł. I. 106).
2 Błazeúska rzecz niema odpowiedzi. — Ryś. cnt. 1; Wójc. Prz. I. 106; Czel. 70; Wurzb. 31; Wójc. Obr. I. 158; Żup. 10.
3 Błazeńskie rzeczy rychlej niż dobre pojmujemy i długo pomniemy. — Knap. 26; Wójc. Przyp. 136.
Błazeńskie rzeczy rychlej pojmujemy, niż dobre. Ern. 754. Błazeńskie rzeczy rychlej niż dobre pojmujemy. Flor. 46; Mon. Ench. 179; Gr. Lat. 409; Mon. Gr. 369.
4 Błaznem się czynić każdemu wolno. — Trotz, p. w. Błazen.
5 Błaznowi na gębie grają.
6 Błaznów siać nie trzeba, sami się rodzą. — Bielic. Św.
7 Błaznów wszędzie pełno. — Ryś. cnt. 1; Wójc. Prz. I. 106; Czel. 210; Wójc. Obr. I. 156; Mas. 257.
Błaznów pełno wszędzie. J. Kochan. Fr. Błaznów pełno po wszytkim świecie. Damb. Kaz.
8 Choć w kapturku błazen chodzi, przecie czasem swe wywodzi. — Wójc. Obr. I. 161.
9 Czysta posłużka, gdy błazen służka. — Furf.
10 Dość na jednym błaźnie w domu. — Gorcz; Wójc. Obr. I. 156; Wurzb. 30; Kolb. VIII. 273.
11 Jeden błazen wielu poczyni. — Flor. 126; Mon. Ench. 191; Mon. Gr. 385.
12 Każdy błazen swoim strojem. — Ryś. cnt. 7; Flor. 109; Mon. Ench. 194; Gr. Lat. 415; Mon. Gr. 388; Wójc. Prz. I. 106; Czel. 210; Wurzb. 254; Wójc. Obr. I. 162; Dar. Kr. 45.
13 Kto chce mieć błazna, musi go sobie na jarmarku kupić. — Lom. 17.
Jak chcesz mieć błazna, to go se na jarmarku kup. Cinć. 17.
14 Kto ma błaznowi służyć, lepiej pana nic mieć. — Gospod. 58.
15 Kunsztarza abo błazna radzi wszyscy słuchają, lecz go za przyjaciela nie mają. — Knap. 1304.
Błazna wszyscy słuchają, lecz go.... Wójc. Prz. I. 106; Wójc. Obr. I. 157.
16 Łacno błazna w pole wywieść. — Pot. W. Ch.
17 Nie bądź błaznem, kiedy nie możesz być wielkim panem. — Ryś. cnt. 10; Czel. 433; Mas. 68.
18 Nie czyń się błaznem, gdyś nie jest. — Knap. 564; Ern. 756; Trotz, p. w. Błazen; Now. 59.
19 Nie wcale ten mądry, kto błaznem podczas być nie może. — Żegl. I. 49.
20 Po śmiechu poznaje jeden błazen drugiego. — Lom. 27.
21 Poznać błazna i bez dzwonków.
22 Szkoda temu strawy, kto ma z błazny sprawy.
23 Trudno z błazny na zające. — Ryś. cnt. 16.
24 W błazna kogo postrzyc. — Trotz, p. w. Błazen.
25 Wielka odmiana: masz z błazna pana. — Bratk.
26 Wszędzie na błazny kapie. — Ryś. cnt. 16; Wójc. Prz. I. 106; Czel. 213; Wurzb. 247.
Wszędzie na błazna kapie. Flor. 181; Mon. Ench. 224; Mon. Gr. 427.
27 Wystrychnął go na błazna. — Wójc. Prz. I. 97.
28 Z błazna trudno uczynić pana, a z głupiego kasztelana.
Trudno i z błazna pana, i z głupiego uczynić kasztelana. Trzt.
29 Żadna biesiada nie może być bez błazna. — Ryś. cnt. 18.
Biesiada rzadka bez jakiego błazna. Dąbr. 1. Wójc. Prz. I. 106; Czel. 70; Wurzb. 30; Wójc. Obr. I. 158.
Błażej św. (3 lutego).
1 Święty Błażej gardła zagrzej. — Chocisz. I. 623; Żup. 36.
2 Św. Błażéj po świecach łazi.
Błąd.
1 Błąd uznać, krok do cnoty. — Now. 6.
