Strona:Samuel - Adalberg - Księga przysłów.djvu/76

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

13 Bieży jako strzała puszczona z cięciwy. — P. Kochan. Orl.
14 Bieży, jako zgłodzony wilk na barana. — P. Kochan. Orl.
15 Bieży, jak szwiec z butami. — Knap. 24; Dykc. I. 32.

Bieży, jako szwiec z butami. Ern. 618. Bieży, jak szewc z butami. Trotz, p. w. Szewc; Now. 6. Biec, jak szewc z butami na targ. Dykc. I. 46. Bieży, jak szewc z butami na jarmark. Lom. 6.

16 Nie biegaj zawodu, powoli lepiej. — Trotz, p. w. Zawód.

Powoli dalej zajdziesz.
17 Nie biegasz, nie masz; nie szukasz, nie znajdziesz. — Ryś. cnt. 11; Czel. 125; Żup. 19; Mas. 25.

18 Pierwej, niżeli biegać, nauczcie się chodzić. — Kras: „Dwa żółwie.”
19 Rychlej ustanie, kto prędko bieży. — Herb. N.
20 Wón tak bjegá, jak drzewjani zajc. — Cen. Kasz. 4; Wójc. Kasz. 113.

Bieda.
1 Biada uczy rozumu. — Now. 6.

Bieda rozumu nauczy. Kolb. VIII. 250.

2 Bieda biedę porodziła, a biedę czart.

Odm. Bieda rodzi biedę, a ją szatan.

3 Bieda, choć zęby na policy połóż.

Bieda, straszna nędza.

4 Bieda dokuczy i rozumu nauczy.
5 Bieda domu nie buduje.
6 Bieda konno przyjeżdża, a pieszo odchodzi.
7 Bieda na biedzie jedzie.
8 Bieda na węgierski kamień.
9 Bieda nie duda, piszczy u niej i grajek.
10 Bieda nie po lesie, lecz po ludziach chodzi.
11 Bieda nie skrzypeczki.
12 Bieda płacze, bieda skacze.
13 Bieda po biédzie, jeszcze jedna nie odeszła, a już druga idzie.
14 Bieda, siekierą by jej nie urąbał. — Kolb. III. 197.

Taka bieda, że jej siekierą nie utnie. Kolb. VIII. 268. Bieda, że ani utnij siekierą.
Wielka bieda; niema, coby można i siekierą porąbać.

15 Bieda się ściele. — Cinć. W. 306.
16 Bieda w sto koni jeździ.
17 Bieda za biedą się wlecze.
18 Bieda, że i widłami nie wyciągnie (nie wytrząśnie).
19 Biedę klepać.

Czekając lepszych czasów, trzeba biedę klepać. Now. 14. Niebórák, ju długi czas biédę klepie. Cen. Kasz. 16.

20 Bies biedę przebędzie, jedna minie, druga będzie.
21 Chcesz biedo grosz — naści dwa.
22 Chociaż biéda, to zatańcz u żyda!
23 Chociaż bieda w kalenicy (w kamienicy), ale hasa (to hoc) na ulicy.

Odm. Hoc, hoc na ulicy, a bieda w kamienicy. Kalenica = kaleta.

24 Choć bieda, to hoc.
25 Cięższa bieda po dobrym mieniu. — Dąbr. 2.
26 Co mi tam po świecie, kiedy bieda na grzbiecie.
27 Cudza bieda ludziom śmiech (zabawka).
28 Djabeł biedy pozbędzie, jedna zginie, druga będzie.
29 Djabła za ogon ciągnie, kto biedę klepie. — Now. 16.
30 Dla szumu na ulicy, bieda w kamienicy.
31 Dobrała się bieda z nędzą — jak się wzięły, tak się pędzą.
32 Dopiero bieda z jednego boku.

33 Gdo má biedę, dycki má biédę, a kto má dość, dycki má dość. — Cinć. 12.

34 Gdy biéda tłoczy, przyjaciel odskoczy. — Cinć. 15.
35 Gdzie bieda zajrzy oknem, kochanie drzwiami ucieka.
36 Goń biedę drzwiami, to wlezie oknem.
37 Gorszy strach, niż sama bieda. — Gem. I. 45.

38 Idź powoli, bieda cię dogoni; idź prędko, a dogonisz biedę. — Grab. Star. I. 390; Czel. 260; Wurzb. 244; Mas. 302.

39 Im bieda bliżej, tym Pan Bóg wyżej.
40 I pies cię odbiegnie, gdy biedę spostrzegnie.
41 Jak komu bieda, to jeszcze gorsza.
42 Jak się bieda uczepi, to jej i kijem nie odpędzisz.
43 Jak się bieda z biedą złączy, to się nędza urodzi.

44 Jak się wiedzie, to się wiedzie; komu bieda, zawsze w biedzie. — Kolb. VIII 255.

45 Jedna bieda nie dokuczy. — Gem. I. 52; Żegl. I. 61; Now. 29.

Nigdy jedna bieda nie dokuczy. Czel. 155; Mas. 345. Nigdy jednej biedy nie dosyć. — Nie dokuczy jedna bieda, aż się wiele skupi (aż się wszystkie zwalą). § Bieda jedna nie dokuczy. Tward. Misc. Jedna bieda człeku nigdy nie dobodzie. Pot. Arg.

46 Jedna bieda nie dokuczy, jedno szczęście nie utuczy.
47 Jedna bieda sama nie przyjdzie, aż się ich więcej znijdzie.
48 Jedna bieda, to nie bieda.
49 Jedną biedę druga pędzi, ale trzecia szyję kręci.
50 Jeszcze to pół biedy.
51 Jeść, pić, tańcować, musi bieda sfolgować.
52 Już to kiedy co nie idzie, to biéda spada po biedzie.
53 Kamiennej biedy i siekierą nie utnie.
54 Kóżdi swòję biédę klepie, jak móże. — Cen. Kasz. 23.