układać warstwami na kryształowej kompotjerze, przesypując cukrem, najlepiej pudrem, bo się łatwiej rozpuszcza. Trzymać go godzin kilka, od czasu do czasu mięszając lub polewając syropem. Kto lubi sałatkę ostrzejszą w smaku, może ją przed podaniem polać kieliszkiem araku lub rumu. W taki sam sposób można zrobić sałatkę z jabłek lub melona, każdego oddzielnie. Sałatkę z jabłek, jako mających słaby aromat, można posypać utartą na tarce skórką cytrynową.
80. SAŁATA Z ANANASA. Z obranego i pokrajanego w cienkie płatki ananasa, robi się zupełnie tak samo, jak z pomarańczy, nie mięszając jednak żadnego likieru, gdyż ananas ma własny, wyborny aromat. Bardzo elegancki sposób podania tej sałaty, odpowiedni do dużych przyjęć jest następujący: z dużego ananasa ściąć wierzch, ostrą łyżką wydrążyć cały miąższ, pozostawiając tylko cienkie ścianki, uważając, aby jej jednak nie przedziurawić nigdzie. Drobno pokrajany ananas zmięszać z cukrem, włożyć napowrót do wydrążonej skórki, postawić na godzin kilka na chłodzie. W bloku lodu wydrążyć otwór, umocować w nim ananas, wlać kieliszek szampana lub reńskiego wina, wymięszać, pokryć wierzchem z zieloną kitą i podać. Ponieważ przez dodanie cukru i wina sałatki dużo przybywa, można po wyczerpaniu jednej jej porcji, nałożyć oddzielnie na lodzie zastudzoną resztę. Odmianę tej sałatki może stanowić zmięszanie ananasa, cukru i poziomek leśnych, w takim razie z jednego ananasa mamy tyle sałaty, że możemy go napełnić prawie trzy razy.
