Strona:S. Napierski - Pusta ulica.djvu/36

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

Za miłością prostych tęsknią skomplikowani, ci, którzy zmuszeni byli jej się wyrzec; ale dostaje się ona bez trudu prostakom, którzy nią poniewierają.

Strzał w usta. Skarga miłosna dlatego jest tak straszna, że nigdy i nikomu niepodobna jej wypowiedzieć do końca; naprawdę powierza się ją samotności — w nas i wokół nas — nocy, pełnej głosów, śmierci, która jest jej kresem, Bogu, który ma być jej przetrwaniem.

Miłość jest to jakby zatrzymanie czasu; wstrzymanie wskazówek zegara.

Nawet człowiek najgłupszy, kiedy pożąda, staje się przebiegły, podstępny, prawie mądry; oto jest przemyślność instynktu, który przewyższa nas, władając nami.