Strona:Słowa Pisma Świętego podane do rozmyślania. Genesis - Księga Rodzaju.djvu/030

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Choć dla kobiety pokuta głównie tkwi w cierpieniach wszelkiego rodzaju — zwalniać się od pracy nie powinna; choć dla mężczyzny pokuta polega głównie na uciążliwej pracy — od cierpienia wyzwolić się nie może. Ani mężczyzna nie spełni swego zadania, prowadząc zniewieściałe życie, ani kobieta nie sprosta swoim obowiązkom, chcąc zając stanowisko mężczyzny. Mężczyzna traci prawo do szacunku, usuwając się od pracy; kobieta również je traci, marząc o szczęściu, któreby wykluczało cierpienie.
20. I nazwał Adam imię żony swojej Ewa,[1] iż była ona matką wszech żyjących.
21. Uczynił też Pan Bóg Adamowi i żonie jego szaty ze skórek i przyblókł je.
„Uczynił szaty“ — Żadne stworzenie zakrywać się nie potrzebuje, tylko człowiek, który zgrzeszył. Czy rozsądek nie czyni, kto chlubi się z tego, co w istocie jest znakiem hańby? Z drugiej strony, człowiek podlegając złym żądzom, z wyraźnej woli Bożej ma być wstydliwym, a więc skromność w ubiorze najlepiej odpowie pochodzeniu i celowi „szat“. Jak łupina chroni owoc od zepsucia, tak zachowanie tej skromności uchroni duszę od grzechu.
I rzekł: Oto Adam stał się jako jeden z nas, wiedzący dobre i złe;
„Wiedzący dobre złe“ — Bo nabył smutnem doświadczeniem, wiadomość tego, w jakim szczęściu byłoby go utrzymało posłuszeństwo, a do jakiego nieszczęścia doprowadziło go nieposłuszeństwo. (Martini)
teraz tedy oby nie ściągnąć ręki swej, i nie wziął też drzewa żywota, i nie jadł, a byłby żyw na wieki.;
„A byłby żyw na wieki“ — ale niech umrze, według wyroku nań wydanego (II, 17) — Ta śmierć to kara dla człowieka — ale i skrócenie kary. Bóg bowiem, jak św. Chryzostom mówi, zwykł objawiać swą Opatrzność zarówno w karaniu, jak i udzielaniu dobrodziejstw.
Rupert przedstawia nam Boga w tej okoliczności, jakoby mówiącego „Oszczędźmy człowieka: skoro utracił wieczność, aby ni w jednem ni w drugiem nie był jako jeden z nas. Nasza jest wieczna szczęśliwość — szczęśliwa wieczność; dla niego, niech będzie tymczasowość nędzna — nędza do czasu. Lepiej będzie zwrócić mu wieczność, gdy odzyskaną będzie szczęśliwość. (Corn. a Lapide)
23. I wydalił go Pan Bóg z Raju rozkoszy, żeby uprawował ziemię z której jest wzięty.;
Temu, który dał się uwieść pokusą „będziecie jak bogowie“, Bóg przypomina upokarzające pochodzenie.

„Aby uprawiał ziemię“ — Ziemia, to również — pole pracy i za-

  1. Hewa, po hebr. znaczy życie, Św. Epiflaniusz powiada, że Adam, dając to imię swej towarzyszce przewidywał Niewiastę, której nasieniem miało być Życie samo, Chrystus Pan. (Według Martini.)