któregoby nasienie w samym sobie na ziemi. I stało się tak.
„Owoc czyniące według rodzaju swego” — każde stworzenie musi przynosić pożytek odpowiednio do zdolności, jakich mu Pan Bóg udziela.
Czy przeciwnie, my nie żądamy jedni od drugich aby się stosowali do naszych żądności i zapatrywań, używali tych samych co my środków, działali na tem samem polu, służyli tym samym co my sprawom, poświęcali się w sposób przez nas narzucony, bez względu na osobiste dary, uzdolnienie każdego?
A my sami, czy nie marnujemy darów „swoich”, kierując się, nie wolą Bożą, ale ludzkimi względami, naśladownictwem?
12. I wydała[1] ziemia ziele zielone i mające nasienie według rodzaju swego i drzewo, czyniące owoc i mające każde z nich nasienie według rodzaju swego. I widział Bóg, że było dobre.
Wartość ziemi zależy od tego, co ona ze siebie wydaje dla ogólnegopożytku; życie moje będzie o tyle cennem, o ile pożytecznem; co sprawia, że tak jest może bezowocne?... czy nie samolubstwo?...
13. I stał się wieczór i zaranek, dzień trzeci.
14. I rzekł Bóg: Niech się staną światła na utwierdzeniu nieba, a niech dzielą dzień od nocy i niech będą na znaki i czasy i dni i lata.[2]
15. Aby świeciły na utwierdzeniu nieba, a oświecały ziemię. I stało się tak.
16. I uczynił Bóg dwa światła wielkie, światło większe, aby dniem rządziło, i światło mniejsze, aby rządziło nocą i gwiazdami.[3]
17. I postawił je na utwierdzeniu nieba, aby świeciły nad ziemią;
18. Żeby rządziły dniem i nocą i dzieląc światłość od ciemności. I widział Bóg, iż było dobre.[4]
„Przyzwał (Bóg światłość) a posłuszna Mu jest ze drżeniem. A gwiazdy dały światłość na strażach swoich i radowały się; i zawołano je i rzekły: Otośmy! i świeciły z radością Onemu, który je stworzył”. (Baruch, III.33,35.)
19. I stał się wieczór i zaranek, dzień czwarty.
- ↑ Leop.
- ↑ I niech będą na znaki. Nie na znaki wieszczkom, bo takie wieszczby z gwiazd sam Pan Bóg potępia w Piśmie św. Izaj. XLIV, 25 i XLVII, 12 — 15. Jerem. X.2 ale na znaki dni, miesięcy, pogody, niepogody, wiatrów i odmiany powietrze. (Według Wujka.)
- ↑ Mojżesz ma na względzie poziom umysłowy kudu swego; postępuje jak ojciec z dziećmi, który gdy im jakie zjawisko objaśnia, posługuje się wyrażeniami odpowiedniemi do ich sposobu widzenia rzeczy.
- ↑ Agligoli — Glaire,
