Strona:Rzut oka na dawnosc litewskich narodow i związki ich z Herulami (IA lelewel-rzut-oka-na-dawnosc...-1808).pdf/9

Mor. Germ. 46. ) knieiobylców Wénédów, i ubożuchnych, w prostocie z łowiectwa żyiących, ludzkich, których bronią strzały tylko, Fénnów. Czyli ci Fennowie maią u tego świetnego pisarza mieyscé Scyrów i Hirrów, czyli mieyscé Enningii zastępować, albo ieszcze gdzieś na wschód czy na północ tych krain leżeli? Są pytania, niewiém ażali rozwiązané. I taką nám znaiomość tych okolic panowie świata w piérwszym wieku po Chrystusie podali.
 II. Bliżey końca wieku następuiącégo, żył w Alexandryi Ptolemeus, wielo naukami wsławiony. Po nim pozostały stek nazwisk mieysc i narodów, (III. 5.) długościami i szérokościami ziemnomierniczémi pooznaczanych, wskazuie znacznie przestrzeńszé światło w téy stronie nocy. Już odtąd nie szukano drogi od Elby do morza kaspiskiégo łodziami (Strab. VII. 2. § 4.). Na wzor Herodota (I. 203) morzé to, we własné obręby okréśloné, a wybrzeża odwiślańskie, aż do równoleżnika nieznanéy Thuli podsunięté, rzekami Chronem, Ruboną, Turuntem, Chesyną Χρόνος, Ρούβων, Τούρούντης, Χέσινος, przerżnięté. Ale iuż tu więcéy Scyrów i Hirów, ani Enningii, ani nawet Finnów nié ma. Trzymaią w tych stronach podług niego, podle całéy Wénédyckiey odnogi Wenédowie Ούενέδαι; pod Wendami są Gythony Γύθωνες, zapewne ciż sami, o których Plinius, Tacyt, na zachodzie Wisły mowi pod niemi podle Wisły Finni Φίννοι, z nazwiska ale nie z posad do Finnów