Litwie piszących, a nadewszystko, Stryykowskiego, i na iego wzór powstałego Koiałowicza. – Pierwsze księgi Stryykowskiego potopu sięgaia; drugie, są właściwem początków Litwy śledzeniem, (Tam Litwę od Getów, od Alanów wywodzi?) trzecie Palemonowi i plemieniowi iego oddane; w czwartych są opisywane obrządki Litewskie owoczesne, i niewiadomo skąd wyciągnięte bożyszczów nazwiska; — Kto przeyrzy Hartknocha, kto pozna początkowe w Henryku Łotwaku i Düsburgu o tych narodach wiadomości, bóstwom tém nie wiele da wiary – piąte i szóste księgi są zupełnie dla Rusi odważone; w siódmych, iest wykład Düsburga; W ósmey zaś, iuż o Mindogu niewątpliwym co do bytu Prus i Litwy królu wiadomości mamy. W tak krótkich przeto badaniach naszych, na małoby Stryykowski się przydał. Toż się dzieie i z Koiałowiczem i innemi. — Obszerniey piszący badacze, będą mieli większą sposobność używania tych pięknych prac przodków naszych.
Mannert rzekę Sargecyą uważa w dzisieyszey Syul. T. IV. s. 200.
