Strona:Rzut oka na dawnosc litewskich narodow i związki ich z Herulami (IA lelewel-rzut-oka-na-dawnosc...-1808).pdf/41

Od wieku XI. i XII. dopiero cokolwiek o tamtych dowiaduiemy się stronach.
 XXXI. Ale, ieżeli można, czy przyymować, czyteż doskonale okazać, że posady nizin Meklenburgskich są Heralskiemi, rzecz byłaby godna zastanowienia: Hupel znany mąż w świecie uczonym, zrobił wyciąg z listu Pritzbuera Proboszcza Maryenburgskiego (patrz to, Took Hist: de Rus: T. II. p. 259. 260), który wyrażá, że Frank Proboszcz Meklenburgski pisząc dzieie Meklenburgskie pod V. wiekiem umieścił w nich Oycze nasz tamecznym językiem. Jest ta modlitwa w języku tamecznych Herulów, w języku dziś w tamtych mieyscach zatraconym, ale iako świadczy Wolfgang Lazius króla Rzymskiego Ferdynanda dzieiopis, w wieku XVI. używaná. Tenże powtarzá nám toż Oycze nasz (de Migr. Gent. XII. p. 789) — Jakież podziwiénie nasze! Ow zabytek Herulskiéy mowy, zabytek rozbitego przez Longbardów dzielnego narodu, narodu rozpierzchłego po wszystkich końcach Europy, do dziś zachowany, iest,.... zupełnie ięzykiem Łotewskim; Pruskim, Litewsko-Zmudzkim. Już więc mámy wszystko!: Nieprędko ciała zmarłych po śmierci palący, ludzkością i wspomaganiem nieszczęśliwych sławieni, dostatkami gardzący, kłamstwa nienawidzący Prusacy; sławni zabobonami Kuroni; narody Litewskie, woine, są: starcobóycami, a lekko uzbroionémi Herulami, są udziałem do wiecznonocnéy Thuli s królewskim rodem uchodzących, zacnych Herulskich niedobitków. Utwierdzaią to: podległość żon u Prusaków, a zabiianie