dowych. W Spółkach kupieckich popierał t. zw. „Kupce“, organizowane celem wzmocnienia kupiectwa polskiego, przeciwnikiem zaś był spółek spożywców, uważając, że nie byłyby one zgodne z tendencją Związku, rozwijającego się więcej w kierunku indywidualistycznym. Wszystkie typy spółkowe, zorganizowane i sharmonizowane w jednym Związku, oparte o Bank Związku, stale się rozrastający, tworzyły siłę i potęgę, która na całe nasze życie gospodarczo-społeczne wywierała wpływ decydujący i podniosła urząd Patrona do najwyższej godności. Głos Patrona w Związku i poza Związkiem był we wszystkich sprawach narodowych rozstrzygający. Ks. Patrona Wawrzyniaka nazwano „królem spółkowym“ — „królem czynu“ — wyobrażając tym sposobem wielką moc jego i wielkie jego znaczenie w naszem życiu narodowem, zwłaszcza w „Rzeczypospolitej Polskiej“, wyodrębnionej tym sposobem spółkowym z wszechpotężnego państwa pruskiego.
