ten w polityce bankowej względem Spółek zaznaczył się w cyfrach bilansowych zaraz w pierwszym czasie zmiany w Zarządzie Banku Włościjańskiego. Kiedy w ciągu roku 1878-go, za czasów zarządu Rakowicza, Bank Włościjański dyskontował weksli spółkowych za około 3,6 miljonów, było ich w ciągu roku 1879-go, za Buskiego tylko 1,2 miljonów, a więc w ciągu jednego roku nastąpiła obniżka o 2,4 miljony czyli cr. 66,7 proc. Niekorzystny ten dla Spółek obrót miał się jeszcze w latach następnych pogorszyć. Jeżeli uwzględnimy obroty Spółek z Bankiem Włościjańskim z końca każdego roku, to otrzymamy po korzystnym roku 1878-ym z 298 tys. weksli spółkowych, następujące liczby:
| 1879 | 1880 | 1881 | 1882 | 1883 | 1884 | 1885 | 1886 |
| 195 | 123 | 125 | 83 | 162 | 186 | 90 | 84 tys. |
Pominąwszy rok 1883-ci i 1884-ty, w którym zaznacza się pewien zwrot na korzyść Spółek z powodu coraz większego nalegania Spółek o założenie nowej centrali, tendencja do obniżki kredytu spółkowego jest ciągła i trwała. Wobec takiej oziębłości, luźna łączność Spółek z Bankiem Włościjańskim musiała z czasem zerwać się zupełnie. Buski, widząc w roku 1880-ym z okazji rozpraw o kredycie hipotecznym, że jest już całkiem odosobniony, nie pokazał się więcej na Sejmiku. Czepiając się życzenia Spółek, wypowiedzianego na Sejmiku, ustąpił roku 1882-go. Tym końcem zerwała się nić, łącząca Zarząd Banku Włościjańskiego ze Zarządem Związku, a sprawa centrali pierwszej, postawiona na kruchych podstawach unji personalnej, doznała upadku.
Taki niespodziewany i nagły zwrot w polityce bankowej, zaznaczający się od r. 1879-go, nie mógł był pozostać bez wpływu przedewszystkiem na Spółki same. To też już na Sejmiku roku 1878-go zaznaczył się wśród Spółek pierwszy powiew burzy, która z czasem wybuch-
