największem nieszczęściem w społeczeństwie. Życie a praca jedno jest“…
Oto głosy na wyrywkę wyjęte z ust naszych spółkowców. We wszystkich tkwi cząstka nauk, które głosił Szamarzewski. To też Patron Szamarzewski pozostanie w pamięci Spółek jako taki, co siłą swej osoby i nauki wstrzymał na drodze śliskiej i pochyłej społeczeństwo zbiedzone i znękane, a w niewczesnych porywach swych przodowników za złotem goniące, ucząc je jak liczyć groszami i niemi obracać… Takiego Patrona obraz zachował się w pamięci ludowej, we wierszykach o tym kapłanie, co „biednych wyrywał ze szponów lichwiarzy i pomoc przynosił i pieniędzmi darzył.“ O tym, co uczył i budził do nowego, gospodarczego, na liczbie i rachunku opartego życia i przyszedł w sam czas, bo
… gdyśmy w pożyciu stracili rachubę,
Gotując nam wszystkim nieszczęście i zgubę,
On liczyć nas wszystkich nauczył powoli,
I czując serdecznie, co nas mocno boli,
Gromadził zasoby, drobne zbierał grosze,
Wskazując jak sumy powstają potroszę…
Och, liczbą wszak stoi niebo i świat cały,
I liczbą i rządem narody wzrastały!
Gdy liczbą żyć będziem i wielcy i mali,
Daremne zakusy przemocy i złości,
I lepiej nam będzie, szczęśliwszy kraj cały,
I miną te burze, co grozą zagrały“…
