Strona:Rudyard Kipling - Stalky i Sp.djvu/265

nie przeszkadzać. Pan właśnie chciał komuś oddać komendę, prawda?
 Usiadł, wyrzucając z ust kłęby pary.
 — Poszkapię się, poszkapię się z całą pewnością, czuję to! — szepnął Stalky, a dolatujący z drugiego szeregu szept, iż starszy pan to generał Collinson, członek rady nadzorczej liceum, bynajmniej na zmniejszenie jego tremy nie wpłynął.
 — Kto taki?
 — Collinson, komandor Orderu Łaźni. Był komendantem Pompadourów, starego pułku mego ojca — podpowiadał Swayne starszy.
 — Nie śpiesz się! — odezwał się gość — Ja dobrze wiem, co to znaczy. Komenderujesz pierwszy raz w życiu?
 — Tak jest, panie generale! — Stalky niezręcznie wciągnął w płuca trochę powietrza — Baczność! Równaj się!
 Echo własnego głosu przywróciło mu pewność siebie.
 — Po kilku obrotach pluton powrócił do dawnej formacji. Urzędowa godzina kary dawno już minęła, ale nikt o tem nie myślał. Wszyscy szli na rękę Stalky’emu, który aż się pocił ze strachu, aby mu się głos nie załamał.
 — Ten chłopak przynosi wam zaszczyt, sierżancie — zauważył gość — Oto dobry instruktor, dobra mustra i doskonały materjał. Jednego tylko