Strona:Rudyard Kipling - Stalky i Sp.djvu/226

 Stalky pokazał im długie indyjskie cygaro.
 — Buchnąłem ojcu podczas świąt. Prawdę mówiąc, mam przed tym cygorzem małego boja. Mocniejszy od fajki. Będziemy go palić jak Indjanie fajkę pokoju, podając sobie z ręki do ręki, dobrze? Chodźcie, pójdziemy za stare sztachety żelazne i tam się położymy po drodze do małpiej fermy.
 — To za granicami. Wściekle w ostatnich czasach przestrzegają granic. A prócz tego z pewnością się porzygamy.
 Beetle z miną znawcy powąchał cygaro.
 — Morowe cygarko!
 — Możesz sobie rzygać, jak chcesz; ja nie muszę. No więc cóż robimy, Turkey?
 — Ano, chodźmy!
 — Bierzcie czapki. Dwu przeciw jednemu, Beetle. Musisz iść.
 Na korytarzu zobaczyli przed czarną tablicą z ogłoszeniami gromadę chłopców, wśród nich małego Foxy, sierżanta szkolnego.
 — Pewnie znowu granica! — rzekł Stalky — Hallo, Foxy, dlaczego włożyliście żałobę?
 Sierżant miał na ramieniu szeroką przepaskę z krepy.
 — Służył w moim dawnym pułku, wskazując ruchem głowy tablicę, na której widać było wycinek z gazety, umieszczony między listami apelu.