Strona:Rudyard Kipling - Stalky i Sp.djvu/207

 — Słuchaj Beetle, jak wstaniemy, to zbijemy was tak, że wyjdziecie stąd pół żywi.
 — Ale naprzód wy będziecie pół żywi. Dawaliście Clewer’owi gruszki?
 — Dawaliście Clewer’owi gruszki? — powtórzył jak echo M’Turk.
 Kiedy powtórzyli pytanie po raz dwudziesty — żaden chłopak nie wytrzyma tortury bezustannego pytania, co stanowi główną istotę tej męczarni — przyszło wyznanie.
 — Niech was djabli wezmą, dawaliśmy.
 — Dostaniecie też.
 Wsypali im gruszki w głowy zgodnie ze starą praktyką. A porządne gruszki to nie żart, stary Molly Fairburn nie wsypałby ich lepiej.
 — Dawaliście Clewer’owi szczotkę?
 Tym razem odpowiedź przyszła prędzej i dano im znów szczotkę, co trwało równo pięć minut według zegarka Stalky’ego. Nie mogli ani drgnąć w więzach. W ćwiczeniu tem szczotki zupełnie się nie używa.
 — Dawaliście Clewer’owi klucz?
 — Nie, nie dawaliśmy! Przysięgam Bogu, żeśmy nie dawali! — wołał Campbell, tarzając się z bólu.
 — Zatem my wam go damy, abyście wiedzieli, coby było, gdybyście go dawali.
 Tortura klucza — w której klucza niema zupełnie — jest nadzwyczaj bolesna. Poddani jej za-