Strona:Rudyard Kipling - Stalky i Sp.djvu/192

 — Święta prawda, Turk! Mówi, jak z książki!
 — Dlatego też my potrzebujemy zupełnie innych nauczycieli, niż inne szkoły. Nasza szkoła jest zupełnie innego rodzaju.
 — A jak mi jeden kolega mówił — wtrącił Beetle — ich system prowadzi też do wszelkiego rodzaju sekatur.
 — O tak! — westchnął Rev. John — Przy was nawet nieżonaty nauczyciel nie ma ani chwili spokoju, pod tym względem z wami się zgadzam.
 Tu spojrzał krytycznie na swych gospodarzów.
 — Ale czy wam się nie zdaje, że ludzie — nauczyciele — zanadto siedzą wam wciąż na karku?
 — O, nie — w lecie absolutnie nie!
 Wzrok Stalky’ego zwrócił się z miłością ku oknu.
 — Granice nasze są szeroko zakreślone i pozostawiają nam dużo swobody.
 — Ale, naprzykład, ja tu siedzę w waszej pracowni i z pewnością niemało was krępuję, prawda?
 — Cóż znowu, Padre! Proszę siadać! Niechże ksiądz nie odchodzi! My naprawdę bardzo się cieszymy, ile razy ksiądz do nas zajrzy!
 Szczerość tych głosów była niewątpliwa. Rev. John zaczerwienił się zlekka z zadowolenia i znowu nabił swą fajeczkę.
 — A my przeważnie zupełnie dokładnie wiemy, gdzie się panowie profesorowie znajdują! — zawołał