Aby wam dać pojęcie o ogromnej różnorodności prawa w Dżungli, przełożyłem wierszem kilka ustaw, tyczących się wilków. (Baloo zwykł był je wygłaszać półśpiewem.) Jest tych ustaw naturalnie o wiele więcej, ale jako przykład i te wystarczą.
Oto puszcz Prawo — święte i jasne, jak nieb praodwieczne błękity — Wilk, gdy go słucha, długo żyć będzie, gdy je złamie, będzie zabity!
Prawo — to ljana, co wijąc się wznosi, lub plącząc ku ziemi opada — Bowiem wilk każdy Gromady jest siłą, siłą zaś wilka — Gromada.
Kąp się codziennie od głowy po ogon; pij, ale nie pij nad siłę,
W nocy — pamiętaj — czekają cię łowy, w dzień zasię wywczasy miłe.
Szakal tygrysa niech bieży śladem; ty, skoro wiek ci dojrzeje,
Pomnij, że wilk łowcą być musi; więc sam na łowy spiesz w knieje.
Z tygrysem, panterą, niedźwiedziem żyj w zgodzie: ci Dżungli władcami są ninie,
Nie mąć nigdy milczenia Hathi’ego, nie szydź też z dzika w gęstwinie.
Gdy Gromada spotkawszy Gromadę nie chce z drogi jej pierwsza ustąpić,
Leż cicho, aż wodze przemówią — mądre słowo czyn może zastąpić.
Gdy dwóch was walczy z jednej Gromady, w bezdroże usuńcie się chwaty!
By się inni w wasz spór nie wmieszali i Gromada nie miała stąd straty.
Leże wilka jest jego schronieniem — gdy raz się ukrył w swej norze,
Nawet Rada, nawet przodownik wejść do jej wnętrza nie może.
Leże wilka jest jego schronieniem — jeśli jednak zbyt widne jest oku,
Musi je zmienić, stosownie do Rady mądrego wyroku.
Gdy przed północą polujesz w boru, niech szczek twój po gąszczach nie bieży,
Abyś nie spłoszył jeleni i braciom nie wyrwał sutej wieczerzy.
Wolno-ć dla siebie, samicy i szczeniąt zabijać w lesie i grabić,
Lecz nie zabijaj bez celu i nigdy nie wolno człowieka ci zabić.
PRAWO DŻUNGLI 