Strona:Rozmaitości i powiastki Jana Lama.pdf/89

 — To mi wszystko jedno, mój panie — ja mam sześć córek, i nie zostawię im nie, ausser dem Bischen Ehre, pan skompromitowałeś moją, córkę, jetzt stellen Sie Ihren Mann! Biedne moje dziewczęta, biedna Ottylja!
 Głośne szlochanie za drzwiami zawtórzyło tym słowom, a cień, czyli ściślej mówiąc, pan oficjał Bittlinger, wykonał ruch jakiś, po którym wydało mi się, że ociera łzy z oczu. Nie jestem tchórzem, i strzelałbym się był chętnie nawet z rotmistrzem w czynnej służbie, a nie tylko z takim co się przemienił w oficjała — ale mam serce. Zastanowiłem się nad całą sytuacją, i musiałem przyznać, że bądź co bądź, wyrządziłem ogromną przykrość nieznajomym mi ludziom, i fatalnie skompromitowałem panny. Jednej tylko rzeczy nie mogłem pojąć, to jest, jakim sposobem pozwolono mi położyć się spokojnie do łóżka i zasnąć. Oficjał wytłomaczył mi to bardzo logicznie. Wszedłem nie przez przedpokój, jak mi się zdawało, ale przez kuchnię, którą służąca zostawiła otwartą, wydaliwszy się bez pozwolenia na jakieś wesele. Przewróciłem konewkę z wodą, kociubę i szaragi, a panny pobudzone i przestraszone uciekły do pokoju rodziców z doniesieniem, że złodziej wlazł do pomieszkania. Tymczasem, oficjała nie było w domu, bo zabawił się gdzieś n a piwie — potrwożone kobiety zbiły się jak owce w jedną kupę i czekały z biciem serca, rychło-li ojciec, respective mąż, wróci; jedna tylko odważniejsza zamknęła z jednej i z drugiej strony na klucz drzwi od pokoju, do którego wszedłem. Oficjał wrócił dopiero po drugiej, i dowiedziawszy się, co się stało, narobił tego okropnego rumoru, wśród którego mię przebudził. Mieszkańcy z dołu i z wszystkich trzech piąter byli świadkami, gdzie mię zastał, a stugębna fama rozniesie to z pewnością nazajutrz po wszystkich dzielnicach miasta. Oficjał pióru-