Strona:R. Henryk Savage - Moja oficjalna żona.djvu/221

 — Wdziej pan frak, jak tymczasem namyślę się.
 Poszedłszy do sypialni, zająłem się ubieraniem, gdy nagle z saloniku rozbrzmiał lekki okrzyk Heleny, w tonie zdało mi się, radosnym. Zajrzałem ostrożnie przez uchylone drzwi. Czytała rosyjski dziennik, zajęta w tej chwili studjowaniem listy okrętowej.
 Gdym wrócił do niej, lśnił w jej oczach, jak mi się wydało, promień nowej nadziei. Uprzej­mie przyjęła me ramię, ja zaś prowadząc ją do powozu, spytałem:
 — Co pani postanowiła w sprawie zaproszenia do Kronsztadu?
 — Proszę przyjąć bezwarunkowo. Jutro, wczesnym rankiem pojedziemy tam łodzią parową.
 W dziesięć minut potem patrzyliśmy z loży pierwszego piętra na sztukę „Giroflé Girofla“, dawaną przez zespół francuski, świeżo przybyły z Paryża.
 Twarz primadonny, cieszącej się ogromnem powodzeniem była mi, jakby, znaną.
 Niedługo potem przyłączyła się do nas księżna Palicyn, wraz z nieuniknionym Saszą. Trzymał w ręku dwa piękne bukieciki, z których jeden, z bladych róż „La France“ podał księżnie, drugi zaś, ze śnieżno białych kwiatów i pąków, żonie mojej. Helena pochyliła się, z nadmierną, jakby ciekawością nad kwiatami,