Strona:Przygody Tomka Sawyera tłum. Tarnowski.djvu/338

 — Czego dokonać?
 — Wtajemniczenia.
 — A to co takiego?
 — To znaczy poprzysiąc sobie, że będziemy się wzajemnie wspierali wiernie, że nigdy żaden nie zdradzi tajemnic bandy, choćby go krajano na kawałki, a każdego, ktoby skrzywdził któregokolwiek z członków bandy, zabijemy razem z rodziną.
 — Doskonale, Tomku, cudownie... Powiadam ci!
 — Oczywiście, wiem o tem. A zaprzysiężenie to musi się odbyć o północy, w najustronniejszem i najstraszniejszem miejscu, jakie tylko można będzie znaleźć. Najlepszy byłby jakiś dom, w którym straszy, ale one są teraz wszystkie rozkopane.
 — Racja, o północy jest najlepiej, Tomku.
 — Naturalnie. I trzeba przysięgać na trumnę i wszystko to podpisać krwią!
 — To mi się właśnie podoba! To miljon razy lepsze, niż korsarstwo! Będę siedział u wdowy, choćby mię to miało życie kosztować, Tomku! A gdy zostanę kiedyś prawdziwym zbójcą i wszyscy będą o mnie mówili, wówczas i ona będzie się czuła dumna, że wydobyła mię z bagna.

KONIEC