Strona:Przewodnik praktyczny dla użytku maszynistów (Pietraszek, 1873).pdf/88

– 42 –

tin de la Société d'Encouragement pour l'Industrie nationale — i z tego to pisma Dr. Karol Hartmann korzystając, napisał bardzo pożyteczną książkę, pod tytułem: Die rauchverzehrenden Oefen, wydaną w Wejmarze w r. 1855. W książce téj zestawione są rozmaite sposoby urządzania ognisk dymochłonących i aparatów, służących do niszczenia i oczyszczania dymów.
 August Perdonnet professor szkoły centralnéj paryzkiéj, inżynier, dyrektor i administrator kilku kolei żelaznych francuzkich, w dziele swojém: Traité élémentaire de chemins de fér w tomie II (z r. 1856) opisuje ruszt schodowy Chobrzyńskiego, zastosowany do lokomotyw, i ognisko p. Duméry pochłaniające dymy, dające się bardzo korzystnie używać przy wielkich kotłach bulierowych, jakie najczęściéj napotykamy w cukrowniach i innych większych przemysłowych zakładach. Opierając się na powadze tak znakomitego autora, jakim jest Perdonnet, powtórzymy tutaj w streszczeniu opis rzeczonych przyrządów, które jakkolwiek nie upowszechniły się dotąd jakby na to zasługiwały, skutkiem obojętności właściecieli kotłów na własne dobro albo ich nieświadomości, ale które to przyrządy, w miarę wzrastania ceny materyału opałowego, nabywać będą i muszą, coraz rozleglejszego znaczenia.
 Sposób palenia bez dymu p. Duméry inżyniera w Paryżu, członka Towarzystwa Zachęty (Société d’Encouragement), podług robionych doświadczeń na kolei żelaznéj wschodniéj, w warsztatach mechanicznych w La Vilette, okazał się najpraktyczniejszym z pomiędzy innych sposobów, a wynalazca otrzymał nagrodę Montyona 2500 franków. Pragnących obeznać się z wszystkiemi subtelnościami jego teoryi palenia, odsyłamy do broszurki: „La combustion sans fumée par C. I. Duméry; Paris, chez Lacroix et Baudry, 1858,” a tutaj przytoczymy tylko opis samego przyrządu.
 Duméry urządził swoje ognisko jak figury 14, 15 i 16 wskazują.