Jakkolwiek w m w daleko mniejszych rozmiarach wszystko znajdujemy, widzimy tu również przyrządy do podnoszenia i ciężarów, do kantowania i przeprowadzania ich z jednego miejsca na drugie, a zatém to samo cośmy już pod d widzieli; wszelako zamiast narzędzi do obrabiania żelaza, spostrzegamy tutaj same tylko narzędzia stolarskie i kołodziejskie, mianowicie: stoły do heblowania, kozły do ściskania naklejonych przedmiotów; a przed każdym stolarzem widzimy na ścianach porozwieszane naczynia, jako to: piłki, wiórawce (heble), różnego rodzaju dłuta, świdry etc. Wielkie i małe brusy czyli toczaki do ostrzenia narzędzi, poruszane są częścią maszyną parową, częścią siłą ludzką. Piły okrągłe i piły bez końca w warsztacie n wydają przeraźliwy odgłos.
Pierwsze mają formę koła, na zewnętrznym obwodzie zazębionego, od 18 cali do 3½ stóp średnicy; poruszane są maszyną parową i robią około 1000 obrotów w minucie. Utwierdzone są na osi pod długim drewnianym lub żelaznym stołem, nad którym wystają małą tylko częścią swojego obwodu, t. j. 8 do 10 cali. Piła taka, podsunięty kawał drzewa przerzyna z nadzwyczajną szybkością. Wielkie piły okrągłe przerzynają deski i bale w jednéj sekundzie na 1½ stopy długości.
Piły bez końca, są to wązkie i bardzo giętkie taśmy stalowe, z jednéj strony zazębione, z końcami znitowanymi, naciągnięte na bębny, w sposób jak pasy skórzane; działają one zwykle w kierunku pionowym i dają możność wyrzynania drzewa w rozmaite skomplikowane formy. Piły takie posiadają dwa bardzo ważne przymioty, to jest łączą w sobie szybkość działania piły okrągłéj, z możnością przerzynania drzewa w rozmaitych kierunkach i formach, jak z pomocą piłki ręcznéj.
M. H. Landrin, Paris, 1866. Bibliothèque industrielle instituée par le Gouvernement: Manuel du Serrurier, menuisier et charpentier, Bruxelles, 1855. Der Bauschlosser von F. Fink. Leipzig, 1861.
