Najlepsze rozjazdy ze stali lanéj, wyrabia dziś Otto Gössel w Londynie. Mają one formę jak figura 180 przedstawia w rzucie poziomym, w widoku bocznym i przekroju; wykonane są z jednéj sztuki stali lanéj, odznaczającéj się bardzo wielką ciągłością i mocą; a forma takiego rozjazdu posiada z wierzchu i z dołu jeden i tenże sam profil, aby go można było przewrócić na drugą stronę, gdy się górna część zużyje. Siodełka żelazne lane, jak na rysunku widzimy, łączą taki rozjazd z szynami kolei. Wytrzymałość ich jest 10 do 12 razy większą od zwyczajnych rozjazdów żelaznych; waga ich wynosi do 3-ch centnarów. Najważniejszym ich przymiotem jest, że nie wymagają żadnéj reparacyi, a cena z powodu małéj wagi, równa się prawie żelaznym [1].
- ↑ Opuściliśmy tutaj teoryę zwrotnic i rozjazdów, jako przedmiot obchodzący głównie inżynierów budujących drogi żelazne, do których
skutkiem. Natomiast fabryka machin Andrzeja hr. Zamoyskiego i Spółki w Warszawie, którą autor Przewodnika od r. 1862 do r. 1869 kierował, wykonywała wielką ilość zwrotnic i rozjazdów z szyn żelaznych i stalowych, mosty żelazne, pomosty obrotowe, wózki suwane i kompletne wodociągi dla dróg żelaznych: Warsz.-Wiedeńskiéj, Bydgoskiéj, Łódzkiéj i Warsz.-Terespolskiéj, już to samodzielnie, już téż wspólnie z fabrykami: C. Schmidtʼa w Wrocławiu, lub Lilpopa i Rauʼa w Warszawie.