Strona:Przewodnik praktyczny dla użytku maszynistów (Pietraszek, 1873).pdf/410

– 364 –

cy, jest spadnięcie z pokładu; dla tego zaleca się im również jak największa ostrożność, w czasie palenia, przesuwania lewaru i w czasie spełniania innych obowiązków, kiedy maszyna jest w ruchu.
 Daleko gorszymi od gwałtownych skaleczeń, których uniknąć można, są szkodliwe skutki jazdy, na organizm maszynisty i palacza. Z powodu bardzo ciężkiéj pracy, odbywającéj się pod wpływem gorąca, przy paleniu pod kotłem, czyszczeniu rusztów etc. wystawieni są na mocną transpiracyę, a organa ich oddechowe gwałtownie pracując i wciągając przez chwilę powietrze gorące a następnie zimne, ulegają zaziębieniu, kończącém się reumatyzmem, lub powiększéj części nieuleczoną chorobą płuc. Baczny maszynista, uczuje zaraz takie zaziębienie i szkodliwe następstwa usuwa łaźnią parową, lub gdy takowéj nie ma, przez dobre wypocenie się w łóżku i nie wystawianie się zaraz po wypoceniu na działanie zimnego powietrza. Bardzo jest także skuteczném dla maszynistów i ich pomocników: noszenie lekkiéj wełnianej koszuli na gołém ciele.
 Ponieważ maszynista i jego pomocnik pracują prawie ciągle w kurzu, przez co zatykają się pory i funkcye ciała ustają; zaleca się im więc gruntowne czyszczenie ciała od czasu do czasu za pomocą kąpieli.
 W czasie postoju maszyny i w ogólności wtedy, kiedy jest zamknięta przepustnica pary, gazy tworzące się w ognisku zamiast kominem wychodzą drzwiczkami ogniowemi i bardzo szkodliwie na zdrowie ludzkie działają; z tego więc powodu, należy w takich razach, klapę popielnikową zamykać, aby wychodzeniu gazów zapobiedz. Na parowozach, których pokłady opatrzone są budkami, to złe jest jeszcze większe. Dla tego téż wiele parowozów opatrzono już dzisiaj rurą, prowadzącą z kotła żywą parę do komina, dla obudzenia w nim ciągu, kiedy maszyna znajduje się w spoczynku. Tym sposobem łagodzą się nieco wyszczególnione niedogodności.