Strona:Przewodnik praktyczny dla użytku maszynistów (Pietraszek, 1873).pdf/391

– 345 –

 Magnus zaleca użycie koła łopatkowego wewnątrz kotła parowego, któreby się w ruch puszczało, ilekroć razy maszyna przestaje działać. Ale najpraktyczniejszym sposobem będzie kocioł podczas spoczynku alimentować. Baterya galwaniczna mogłaby łatwo uledz zepsuciu; i za wiele wymagalibyśmy od maszynisty, aby nie tylko maszyny ale i bateryi galwanicznéj pilnował.
 Alimentowanie kotła zapobiega bardzo dobrze przegrzaniu się pary, a oprócz tego łączy w sobie i ekonomiczne korzyści. Jeżeli jakim nieprzewidzianym sposobem nastąpi spoczynek maszyny, a w kotle mamy dostateczną ilość wody, to unikając przegrzania się takowéj, należy upuścić pary i wody, i świéżéj wody dopompować. W kotle, z którego ciągle na zewnątrz para uchodzi, przegrzanie wody nie może mieć miejsca.
 W nowszych czasach wynaleziono aparat, zabezpieczający wodę od przegrzania, a tym jest:
 b)   Antiexplodicator Stiehlʼa, którego zadanie polega właśnie na utrzymaniu wody w ciągłym ruchu; bo jeżeli woda w kotle podczas spoczynku maszyny znajduje się w ruchu, to przegrzania wody nie mamy się potrzeby obawiać.
 Przyrząd, którego Stiehl w tym celu używa, składa się z małéj pompki na powierzchni wody w kotle działającéj, która z pomocą wentyli poruszanych parą, sprawia ciągłe wznoszenie się i opadanie wody w rurze ssącéj téjże pompki, i tym sposobem dokonywa bezustanne poruszanie się wody wewnątrz kotła.
 Ten jedyny i dotychczas znany przyrząd, służący do zabezpieczenia się od przegrzania wody w kotle, jest trochę za wiele skomplikowany, aby go za odpowiedni i praktyczny można było uważać; zwłaszcza, że takie drobnostkowe poruszanie, które odbywa się tylko w jednym punkcie i to na powierzchni wody, za mało oddziaływa na jéj dolne warstwy; albowiem zbyt małe wciąganie uskuteczniane przez pompkę, nie jest w stanie całej massy wody poruszyć.