Strona:Przewodnik praktyczny dla użytku maszynistów (Pietraszek, 1873).pdf/373

– 327 –

Opisanie maszynki do przyspasabiania taśmy.

 Tasiemka używana w aparacie, niczém inném nie jest, jak tylko zwyczajna tasiemką papierową, używaną w telegrafach elektrycznych, z tą tylko różnicą, że tasiemka do szybkościomierza, na osobnéj maszynce do tego celu przyrządzona, musi mieć w środku rzęd okrągłych dziurek, równo od siebie oddalonych.
 Maszynka ta, jak ją figura 139 w połowie naturalnéj wielkości przedstawia, tak samo jak i szybkomierz wynalezioną i urządzoną została przez p. Stanisława Praussa. Zbudowana jest głównie z mosiądzu i stali, i spoczywa na podstawie drewnianéj MM, którą się przymocowuje maszynka w poprzek na ławce tokarni za pomocą kleszczy śrubowych (szraubcwęgi).
 Tasiemka czysta w takim stanie, w jakim z papierni nadeszła, zakłada się pomiędzy słupki aa na wałek b, przeprowadza się przez otwór c po pod stęplem dziurawnicy, udaje się na koła A, B, C, D i E, a wychodząc przy punkcie d, już jest gotową do dalszego użycia, czyli do aparatu kontrolującego.
 Działanie maszynki jest następujące:
 Z tyłu płyty mosiężnéj Aʼ Bʼ Cʼ Dʼ umieszczony krążek F opatrzony rowkiem, połączony jest z pedałem tokarni za pomocą struny surowcowéj, dla nadania jéj ruchu. Na osi krążka F znajduje się mimośród, czyli ekscentryk e, opatrzony stępieni wybijającym dziurki w środku w całéj długości tasiemki, w odstępach dwuminutowych i zupełnie sobie równych. Pasek papierowy zaczepia owemi dziurkami o ząbki u, u, u .... kółek A, B, C, D i E aż do wyjścia na zewnątrz przy punkcie d. Kółka zachwytowe f i g popychane są za pomocą przesuwacza w x z tyłu leżącego i punktami na rysunku oznaczonego, a odbierającego ruch od osi krążka F. Kółka h, i dające się za pomocą sprężyn k i l od kółek A i E oddalać lub do nich przyciskać, służą do łatwiejszego posuwania się tasiemki.