poziomym, co uskutecznia się za pomocą, śrubek znajdujących się na skrzynce.
Tachometr merkuryalny dopiéro co opisany, p. Prauss świéżo ulepszonym tachometrem pendułowym zastąpił. Oprawa (figura 138 a) metalowa abcd, mieści w sobie mechanizm zegaru silnego, którego główném zadaniem jest: wskazywać czas na cyferblacie f i obracać raz na godzinę kółko minutowe h. Kółko to posiada na obwodzie swym 30 guziczków vel ząbków, a odstępy między niemi, znaczą 2 minuty. Zupełnie to samo, co w poprzednim tachometrze.
Taśmę wyżéj opisaną nawija się na kółko g, obracające się luźno na swéj osi, przeprowadza popod walec naciskający i składa na obwodzie kółka minutowego tak, aby rylec o na taśmie tenże sam czas pokazywał co i skazówki na zegarze f. Gdy następnie muterką x kółko minutowe h na osi swéj zmocnimy i podłożywszy koniec taśmy pod walce naciskające kk, łatwo jest zrozumieć, że skazówki cyferblatu f i rylec o, będą ciągle tenże sam czas pokazywały.
Wahadło l ruchome na swéj osi i zaopatrzone w rylec o, ograniczone jest w ruchu śrubkami mm; naciśnięte w końcu m wgniata rylec o w taśmę papierową właśnie na tém miejscu, gdzie wytoczony jest rowek, na obwodzie kółka minutowego. Łatwo zatém pojąć, że jeżeli penduł koniczny t, wprawiony będzie w ruch oscyllacyjny pionowy, to tarczka s z położenia poziomego wychodząc, podnosić będzie w kierunku pionowym tarczki rrʼ połączone z sobą pręcikiem pionowym, czyli że tarczka górna rʼ podnosząc rylec o, na taśmie będzie robić znaki, które utworzą linijki dłuższe lub krótsze, w miarę jak pociąg był dłużéj albo krócéj w ruchu.
