tylko dokładnie i chętnie spełniać polecenia swoich zwierzchników, ale nawet stosować się do uwag innych urzędników miejscowych.
Ważną, także jest rzeczą, aby maszynista o każdém poruszeniu maszyny wyraźne dawał sygnały piszczałką parową, aby na drodze stojące osoby, lub zajęte ładowaniem wagonów, mogły się na czas z drogi usunąć.
Po odstawieniu parowozu, na trzeci lub czwarty dzień, gdy już kocioł zupełnie ostygnie, należy wypuścić wodę. W tym celu powinien maszynista wszystkie kanały kotła pootwierać i takowe gracami wyczyścić. Jeżeli na rurach płomiennych, znaczna ilość kamienia kotłowego osiadła, to należy takowe wyciągnąć i dokładnie oczyścić. To samo rozumie się o rurach zasilających, wodoskazie, klapach bezpieczeństwa i manometrze.
Również i tender od czasu do czasu wyczyścić i osiadły w nim muł usunąć należy; nie tak jednakże często, jak to ma miejsce z kotłem parowym.
Wszystkie części ruchome, przez tarcie których mogły się wyrobić panewki i t. p. przy oczyszczaniu maszyny, należy dokładnie obejrzeć; panewki w maźnicach, trzony wiążące koła i trzony korbowe, pierścienie mimośrodówe, w razie potrzeby podociągać, a jeżeli już są wybiegane, nowemi buksami i futrówkami, lub podkładkami opatrzyć. Buksy pakunkowe, mające pakunki wytarte, o ile się da na gorąco odśrubować, ze starego pakunku dokładnie oczyścić i nowy warkocz założyć.
Ponieważ szczególny wpływ -na wydatek pary i dobry ruch maszyny, wywiera szczelne przystawanie tłoka parowego do wewnętrznych ścian cylindra, należy się więc o jego szczelności dokładnie przekonać.
