Strona:Przewodnik praktyczny dla użytku maszynistów (Pietraszek, 1873).pdf/291

– 245 –

   h = odległości środka jednego cylindra od środka drugiego, i
   h₁ = odległości środków kół od siebie —

wtedy waga przeciwciężaru, potrzebnego dla zniesienia wszelkich szkodliwych ruchów poziomych, będzie:

$Q={h+h_{1} \over {2\ h_{1}}}\ (K+L+M)\ {r \over {r_{1}}}$ .   .   .   . (1),

a waga przeciwciężaru dla zniesienia wszelkich szkodliwych ruchów pionowych, będzie:

$Q_{1}={h\ +\ h_{1} \over {2\ h_{1}}}\left(K+{\frac {L}{2}}\right){r \over {r_{1}}}$ .   .   .   . (2).

 Formuły te służą dla maszyn z pojedyńczemi osiami pociągowemi i z cylindrami poziomymi ^[1].
 Przy maszynach wiązanych (kuplowanych),
 jeżeli   L₁ = ciężarowi trzona wiążącego;
   K₁ = ciężarowi korby zredukowanemu;
   h₂ = odległości trzonów korbowych;
 otrzymamy przeciwciężar dla osi wiązanych:

$Q_{2}={h_{2}\ +\ h_{1} \over {2\ h_{1}}}\left(K_{1}+{\frac {L_{1}}{2}}\right){r \over {r_{1}}}$ .   .   .   . (3)

który służyć będzie tak dla zniesienia ruchów pionowych jako i poziomych.
 Przy maszynach wiązanych (kuplowanych) z cylindrami zewnętrznymi, należy przeciwciężar osi pociągowéj powiększyć o wartość:

${h_{2}\ +\ h_{1} \over {2\ h_{1}}}\left({\frac {L_{1}}{2}}\right){r \over {r_{1}}}$.

 Przy maszynach wiązanych z cylindrami wewnętrznymi, trzony wiążące i trzony korbowe, stoją zwykle do siebie pod kątem 180°, wartość więc:

1. Maszyny nie mające do poziomu więcéj nachylenia jak 1:5, liczą się do kategoryi maszyn poziomych.