tymczasem oś tylna, posiada resor poprzeczny. Ponieważ resory mają główne zadanie nierówności drogi zobojętniać, konieczną przeto jest rzeczą, dawać długą podstawę resorom, a szczególniéj zalecać należy łączenie dwóch sąsiednich osi resorami balansierowymi i dawanie poprzecznego resoru pod trzecią, tak, żeby cała maszyna tylko na trzech punktach spoczywała.
Grubość, długość, szerokość i konstrukcya resorów jest bardzo rozmaitą i zależy głównie od rodzaju parowozu i idei konstruktora. Pospolicie składają się resory z pewnéj liczy pasów stalowych, a czasem także i z jednego pasa. Te ostatnie używane były długi czas na kolei dólno-szlązkiéj, lecz z powodu niepewnéj ich wytrzymałości, powoli zarzucone zostały. W Hanowerze używają jeszcze dotąd resorów Buchanan’a, składających się z kilku pasów jednostajnéj długości, coraz ku końcom cieńszych. Są także resory spiralne i z krążków kauczukowych złożone.
_Fig_101.jpg)
Fig. 101 przedstawia nam najwięcéj używaną formę resorów wagonowych. Resor ten składa się, jak i wyżéj opisane z kilku pasów na sobie leżących, ze stali resorowéj, pudlowéj lub lanéj. Z téj ostatniéj najwięcéj dziś wyrabiają resorów. Krzywizna takich resorów ma kształt paraboli, i ten okazał się być najkorzystniejszym, gdyż resor taki wygina się jednostajnie, w miarę zwiększania się ciężaru. Pojedyncze pasy ze stali lanéj wyrobione, mają zwykle grubość 13 millim., a szerokość 75 do 90
