Prócz wzmiankowanego przyrządu, może jeszcze maszynista regulować ciąg powietrza za pomocę klapy popielnika, przodowéj lub tylnéj, stósownie do tego w którą stronę jedzie, którą może mniéj lub więcej otwierać albo zupełnie zamknąć, a tém samém przypływ powietrza całkowicie wstrzymać.
Tyle uciążliwe i niebezpieczne wyrzucanie iskier kominem, usunąć można sposobami następującymi:
1) Za pomocą ognisk dymochłonących, o których mówiliśmy wyżéj (str. 41).
2) Za pomocą iskrochronu, to jest sita drucianego, mającego formę kosza przewróconego i ustawionego na szczycie komina, większe iskry zatrzymującego i wrzucającego je napowrót w dymnicę. Iskrochrony takie, formy sit drucianych, umieszczają się także w dymnicy, poniżéj ujścia dmuchawki.
3) Za pomocą kominów stożkowych, opatrzonych wiatrakami pięcio-skrzydłowemi, ustawionemi ukośnie, które w skutek gwałtownego ciągu powietrza, porywane iskry, a raczéj kawałki rozpalonego węgla, do stożkowego płaszcza z góry zamkniętego wrzucają, gdzie się osadzają i zkąd właściwemi drzwiczkami od czasu do czasu mogą być wymiatanymi.
4) Wtryskiwaniem wody do dymnicy. W tym celu umieszcza się w dymnicy na ścianie rurowéj pod linią wodną, zamykającą się rurkę miedzianą, którą można wpuszczać wodę z kotła cieńkim strumieniem, dla zwilżania dymu i gaszenia iskier.
