gięta F, do środka któréj wpuszcza się parę z kotła; rurką AB i kranikiem C mogącym się otwierać albo zamykać, za pomocą trzonka czyli rękojeści D.
Fig. 57. |
Koniec rurki F jest zamknięty, a za pomocą stawu ruchomego GL złączony jest ze skazówką KZ. Skazówka porusza się około punktu K i na cyferblacie H wskazuje ciśnienie pary w atmosferach. Ruch końca rurki sprawiany ciśnieniem pary, polega na tém, że rurka ma przekrój nie okrągły, ale owalowaty. Przekrój ten zmienia swoją formę przez ciśnienie pary w kształt więcéj okrągły, a która to zmiana daje się postrzegać na cyferblacie, za pomocą skazówki.
Fig. 58. |
2°) Drugi rodzaj manometru Bourdon’a, podobny zresztą do pierwszego, składa się, jak fig. 58 przedstawia, ze skazówki i podziałki. Za skazówką, znajduje się pusta, zgięta rurka ABC, któréj jeden koniec zamknięty, a drugi otwarty i z przestrzenią parową złączony. Wpuściwszy w nią parę, to w miarę słabszego lub większego jéj prężenia, będzie się starała tę rurkę mniéj albo więcéj przedłużyć, a tym sposobem skazówkę na skali przedstawiającéj funty albo atmosfery, mniéj lub