Strona:Przewodnik praktyczny dla użytku maszynistów (Pietraszek, 1873).pdf/192

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.
– 146 –
(2)   ;

gdzie P oznacza ciężar szukany. Przypuśćmy, że długość drążka FE=60 cm., FDFD=6 cm., ciężar drążka p=l,5 kilogr., ciężar klapy =0,5 kilogr., odległość od F do środka ciężkości drążka, czyli m=25 cm., a ciśnienie względne pary w kotle na klapę, to jest, Q=116,81 kilogramów, (gdy na 1 cm. □ ciśnie 4x1,033=4,132 kil.). — Wyciągnąwszy wartość na P z równania (2), otrzymamy:

(3)  

Wstawiając w to wyrażenie powyższe wartości liczebne, otrzymamy:
kilogramów.
Na lokomotywach jednak nie używa się takich samych wentyli bezpieczeństwa, jak przy kotłach lądowych, których drążki obciążają się gwichtami; gdyż z powodu ciągłego a nieuniknionego drgania parowozu, obciążenie wentyli ciężarami byłoby bardzo niedogodne; dlatego wentyle bezpieczeństwa obciążają się tu zwykle sprężynami. Na lokomotywach, tak samo jak i na kotłach lądowych, daje się po dwie klapy bezpieczeństwa; jedna umieszcza się nad ogniskiem i dostępną jest dla maszynisty, a druga znajduje się zwykle z przodu kotła za kominem, z którą maszynista w czasie jazdy, nie ma żadnego stosunku. Figury 51 i 52 przedstawiają nam bardzo używane klapy bezpieczeństwa.
Wentyl A umieszczony jest na żelaznym kapeluszu BB, przyśrubowanym do kotła; przyciskany jest na dół drążkiem CDE obciążonym wagą sprężynową EFGH. Ta ostatnia złożona jest z dwóch cylindrów suwających się po sobie, których końce złączone są z sobą sprężyną spiralną, tak, że dolny cylinder przymocowany jest do kotła w punkcie H, śruba FFʼ przy-