_Fig_030.jpg)
tłoka B, jest niniejsze ciśnienie, zależne od kondensatora. Teraz na tłok A od góry, działa świeża para, tłok zaś B posuwa się również na dół, skutkiem działania pary, wychodzącéj z przestrzeni C.
Para znajdująca się w przestrzeni pomiędzy A i B, ciśnie jednocześnie na tłok A od spodu, a na tłok B z wierzchu. Ale ponieważ B większe niż A, to ciśnienie na spód tłoka A, jest mniejsze od ciśnienia na wierzch tłoka B, w stosunku powierzchni obu tłoków. Gdy obadwa tłoki dostały się na dół, to cylinder C napełnia się świeżą parą, zaś D napełnia się parą, która cylinder A opuściła. Para ta jednakże – ponieważ D ma 3½ do 5 razy większą objętość od cylindra C – rozszerzyła się w nim 3½ do 5 razy. Przy zmianie ruchu tłoków, obadwa kanały, które przedtem były otwartemi, zostały zamknięte, w miejsce ich otwierają się znów kurki F, G i K, a tłoki wznoszą się do góry w tych samych warunkach, jak i opadały na dół. Widzimy tutaj, że świeża para działa wciąż całą siłą, na jednę ze ścian tłoka w cylindrze mniejszym, gdy jedna ze ścian cylindra większego, komunikuje się z kondensatorem. Przeciwnie zaś
