Strona:Poezye Józefa Massalskiego t.1.djvu/147

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

Będzie słyszał me westchnienia.
Ten co błyska w szkle strumienia
Niech ci xiężyc o mnie wzmienia
I łzę w oku czasem wzruszy,
Ten, co błyska w szkle strumienia
Jak twój obraz w mojéj duszy.

3. — Miłość i słońce gdy wschodzą,
Przejmują roskoszy tchnieniem,
Złote promienie rozwodzą,
Ujmą, zachwycą, odmłodzą
A potém palą płomieniem;
Z upału chmury się rodzą,
Z chmurami burze przychodzą
I roskosz niszczą swém tchnieniem.

4. — Miłość dla słabéj istoty
Jest bóstwem; gdy ją posiada