Ta strona została uwierzytelniona.
I wietrznice krążą, nucą,
Taniec, piosnka jedna, druga,
Jak lecąca z dzwiękiem struga,
Nieustannie echa kłucą.
Miałżem siedzieć jak na grzędzie?
Myśl wyborna! napaść na nie!
Napaść z nagła, niespodzianie!
Choć wiedziałem co to będzie.
Jak Zoryna się zachmurzy,
I jak z góry na mnie wpadnie:
„A niegrzecznie, a nieładnie!“
Lecz niebałem się téj burzy.
Gdy gotowy w przedsięwzięciu,
Oglądałem się po niwie..
Aż w tém widzę: dziw o dziwie!
Pięć, sześć, siedem do dziesięciu,
Za górami przy zagięciu
Skał do rzeki, między lasem,
Czasem pierzchnie, mignie czasem,
ęći, Psześć[1], siedem, do dziesięciu.
Już są, już są za sitowiem,
Po za rzekę, po za krzaki,
Co? i skąd? gdzie? i kto taki?
Bij i zabij! — nie opowiem.
- ↑
Błąd w druku; powinno być – Pięć, sześć.
