Gdybyś rycerzu z pod tego kaptura
Włos jeden odkrył —
KRAKUS.
— Jestem z pod kamienia
Z pod mchów — z narodu który skryła góra.
— Tam czaszek nagość popiół grzeje szary,
Włosów nie trefi nikt w kosy:
Księżyc prześwieca przez szpary,
Przez krople rosy —
Tam jeźli jesteś rycerzem, wiesz za co
Kryjąc się jedni, darzą drugich blaskiem;
Oklaski, ciszą się płacą;
Cisza, oklaskiem —
SZOŁOM.
Naród to wielki być musi — i bardzo —
KRAKUS.
Granice jego granicami gardzą.
(Przechodzi w tłum.)
IX.
(W głębi brama kryta łukiem — tłum się w nią ciśnie i czepia po wysokościach murów — na przodzie sceny gromady- zatrzymane gwarzą.)
PIERWSZY, w bramie.
To nie on! czer u palcem wytykacie? —
WTÓRY.
Byłżeby książę w tak szczególniej szacie,
Kapturem z wierzchu na oblicze kryty?
INNY.
Harfę ma złotą, lecz stoi jak wryty.
WIELU.
Trzeci raz turniej otrębują właśnie!
(Słychać trąby i wołania z wieży.)
WTÓRY.
To on, jeźli już trąbiono raz trzeci —
